"'Een fascinerend spel.' Deze uitspraak is van Max Kleinen als hij het over een aquarel heeft. Wie hem meemaakt, merkt al gauw dat hij aquarelleert zoals hij ademt. Wat zijn blik registreert en vasthoudt, wordt met waterverf weergegeven. Als het onderwerp ingewikkeld is, stipt hij het hier en daar even aan om de verhoudingen vast te stellen.
Penseel, veel water, een emaillen kinderbord daterend uit de tijd dat zijn dochter een klein meisje was, zijn de enige gereedschappen. In een cirkel op de rand van het bord liggen kleine hoopjes pigment uit een tubetje. Mengen wordt in de kom gedaan, waar zich onder het werk een plas grijze verf vormt die als bindend element dient tussen de verschillende onderdelen van de aquarel.
Er moet absolute stilte heersen tijdens het werk. Aquarelleren is voor Max een spel van snel reageren op vlekken en vegen die ontstaan en dan 'bestuurd' dienen te worden. De concentratie mag onder geen beding worden verstoord. Het slagen van zijn aquarellen is het resultaat van vakmanschap, verscherpte intu?e en... muzikaliteit! Als het niet wil lukken zet Max Kleinen zich wel eens achter de piano en speelt tot hij het ritme weer voelt terugkomen.
Het vloeibare van het medium met als gevolg de verrassende wendingen die kunnen ontstaan, lenen zich meer dan welke andere techniek voor een spontane, maar tegelijkertijd beheerste werkwijze..."

uit: Aquarelleren in Nederland - zoeken naar het licht.
Laurent Félix-Faure
uitgegeven door THOTH in Bussum
ISBN 90 6868 342 x