De schilderijen van Henrie Vogel stralen van licht en kleur. De inspiratie vindt hij in wat hij noemt ‘onbelangrijke plekken’, zoals een slootrand of een bocht in een weg. Vervolgens vertaalt hij zo’n plek in een langdurig schilderkunstig proces naar een vrijwel abstract beeld. De fijnzinnige compositie, de subtiele kleurovergangen en de haast rituele verfbehandeling geven zijn doeken een mystieke uitstraling.

Henrie Vogel woont en werkt in een voormalige boerderij op het Kampereiland. Het landschap van het Kampereiland is in wisselwerking met de bewoners ‘geboren uit rivier en zee’. Dat heeft een bijzonder landschap opgeleverd. Het landschap is een terugkerend thema in zijn werk. Landschapen geabstraheerd tot kleurvlakken en lichtstroken. Landschappen die je niet direct herkent maar waar je je best voor moet doen, de tijd nemen om te kijken.



Henrie Vogel heeft een filosofische maar toegankelijke kijk op kunst. Een schilderij ontstaat niet in zijn hoofd, maar op het doek. De verf is leidend. Zelf zegt hij daarover “Ben ik bereid stil te zijn dan neemt de verf me mee waardoor het schilderij mij laat zien wat ik nog niet zag. Ik laat me meenemen door de verf, de kwast, de vorm en de kleur. Dat vereist een vertrouwen in wat er in de ruimte en de tijd opkomt. Geen perfecte uitvoering van een van tevoren bedachte compositie, maar een resultaat van kijken naar het doek, wachten, voelen, twijfelen, ondergaan, bijsturen en accepteren. Door deze manier van werken vragen mijn schilderijen van de kijker om ze als stoffelijk ding, als belichaamde aanwezigheid in de wereld te ervaren. Dat maakt mijn kunstwerken bij uitstek objecten om mee verder te denken, te voelen, te leven.”