Arnout van Albada (Groningen, 1968) Opgeleid aan de Academie Minerva in Groningen heeft hij zich geplaatst in de rij van stillevenschilders die op fijnrealistische wijze hun voorstellingen uitwerken met groot technisch vakmanschap.
Van Albada schildert eenvoudige composities waarin een enkel object of een aantal voorwerpen worden afgebeeld: een porseleinen schaaltje, een schelp, een bord vol frambozen of met een touwtje gebundelde vissen. Het aanzicht op de voorstelling is van opzij, min of meer op ooghoogte of van boven, vanuit vogelvluchtperspectief.
Wat opvalt, is de eenvoud van gebruikte middelen om de compositie op te bouwen. Niet alleen het aantal objecten, ook het kleurgebruik is beperkt gehouden. De achtergrond is egaal en onbestemd van kleur. Soms overheerst het bruin, dan het geel, dan weer het grijs. Een enkele sprekende kleur, zoals het rood van de frambozen geeft levendigheid aan de voorstelling. Het licht is gedempt en strijkt subtiel over de compositie, een zachte schaduw werpend, waardoor het egale achtervlak iets wordt gebroken.
Door de strakke, eenvoudige opbouw en het ingehouden kleurenpalet neigt de voorstelling naar een zekere strengheid die door het gebruik van natuurlijke objecten net niet te nadrukkelijk wordt. De willekeurig ronde vormen van de frambozen of de elegant gebogen
schelp op het kistje scheppen beweeglijkheid en houden de aandacht van de toeschouwer vast. Op deze manier creëert hij een sfeer van tijdloosheid èn van tijdelijkheid.

Naast stillevens schildert Van Albada af en toe portretten. Ook honden zijn een terugkerend thema, verbeeld in een verstilde setting: slapend, zittend op een stoel, etc.. Maar in deze werken is de emotie van verstilling vluchtiger. We weten dat de hond niet lang op die
stoel zal blijven zitten of zal blijven slapen. Het tijdelijke van het moment is nadrukkelijker aanwezig.
Hoewel elk onderwerp dat hem op één of andere manier ontroert, zich leent om geschilderd te worden, kiest Van Albada vaak voor het stilleven. Hierin kan hij zich toeleggen op het maken van overzichtelijke monumentale composities, waarin een zacht strijklicht en subtiele kleurcontrasten een evenwichtig geheel vormen. Inspiratie voor zijn onderwerpen haalt hij uit zijn omgeving: wat hij om zich heen ziet en wat hem boeit of ontroert. De voorwerpen zijn vaak klein, kwetsbaar en vergankelijk. Juist deze eigenschappen laten zich mooi vastleggen in dunne lagen olieverf. Op een gekleurde ondergrond wordt een monochrome onderschildering gemaakt van eitempera. Daarna bouwt hij met halftransparante lagen olieverf de voorstelling op. Op het eerste gezicht lijken Van Albada's schilderijen zeer fijn geschilderd, maar bij nadere
beschouwing valt op dat niet elk detail wordt uitgewerkt. Het gaat in de eerste plaats om de suggestie van aanwezigheid. Kleur en sfeer acht de kunstenaar daarvoor even belangrijk als de exactheid van details.